31/05/12

Finalizando o curso

Xa se achega o fin de curso e, con el, o momento de facer balance. Neste curso houbo grandes transformacións na biblioteca grazas ó traballo e á implicación dun grande grupo de xente grande: dende aquí un agradecemento (tamén moi grande) a todos e todas!
Segundo as enquisas que fixemos, os cambios (o novo mobiliario, o equipamento, a organización dos espazos, os libros, as películas...) foron do voso agrado. Podedes estar seguros de que o próximo curso seguiremos traballando para mellorar e para que a biblioteca sexa, aínda máis, o recuncho favorito de todos.
Como mostra da transformación, fixemos un pequeno vídeo no que se reflicten algunhas desas cousas que tanto vos gustaron. Que o disfrutedes!





Non esquezades que o venres 1 de xuño é o último día 
que se fan préstamos na biblio!

30/05/12

Accidente laboral

Este parte de accidente laboral foi publicado no periódico Ya o 22 de outubro de 1997. Estes, á súa vez, recollérono da revista Aseguradores (nº. 282). Nós atopámolo no libro que referenciamos abaixo.
Descoñecemos se a historia deste obreiro estranxeiro é tan certa como aseguran, pero dende logo... o que hai que ver! :-D


Excelentísimos señores: soy asentador de ladrillos. El pasado día 8 de junio estaba trabajando solo en el tejado de un edificio de seis pisos.
Cuando acabé mi trabajo verifiqué que me habían sobrado, más o menos, 250 kilos de ladrillos.

En vez de llevarlos a mano para abajo, decidí colocarlos dentro de un bidón y, con la ayuda de una roldana que felizmente estaba fijada en uno de los lados del edificio en el sexto piso, hacerlos descender.

Descendí y até el bidón con una cuerda y me fui hacia el tejado. Empujé el bidón hacia arriba y coloqué los ladrillos dentro. Volví para abajo, desaté la cuerda y la aseguré con fuerza, de modo que los 250 kilos de ladrillos descendieran despacio.

Como yo solo peso 80 kilos, cuál fue mi sorpresa cuando repentinamente me elevé del suelo, perdí mi presencia de ánimo y me olvidé de soltar la cuerda.
No es necesario decir que fui izado del suelo a gran velocidad.

En las proximidades del tercer piso, choqué contra el bidón que descendía, lo que explica la fractura de cráneo y la clavícula partida.

Continué subiendo a una velocidad ligeramente menor, no parando hasta que mis dedos quedaron enganchados en la roldana.

Felizmente ya había recuperado mi presencia de ánimo y conseguí, a pesar de los dolores, seguir agarrado a la cuerda.

Más o menos al mismo tiempo, el bidón con los ladrillos cayó al suelo y el fondo se partió.

Sin los ladrillos el bidón pesaba más o menos 25 kilos. Como pueden imaginar, comencé a descender rápidamente. Cerca del tercer piso me encontré con el bidón que subía, lo que explica la fractura de los tobillos y las laceraciones en las piernas y la banda inferior del cuerpo.

Al encontrarme con el bidón, disminuyó la velocidad de mi descenso lo suficiente como para minimizar mis sufrimientos cuando caí encima de los ladrillos.

Felizmente solo me fracturé tres vértebras.

Lamento, sin embargo, informar que cuando me encontraba caído encima de los ladrillos, con dolores e incapacitado para levantarme, se me vino el bidón encima, perdí nuevamente la presencia de ánimo y solté la cuerda.

El bidón pesaba más que la cuerda, entonces descendió y cayó encima de mis piernas. Este hecho me provocó la fractura inmediata de ambas extremidades.

Espero haber dado información detallada de la forma en la que sucedió el accidente.

 FONT, Carme. 10 años de idioteces. Ed. Timun Mas, 2010. ISBN 9788448067809.
 Imaxe atopada aquí.

29/05/12

Consellos para a época de exames


A estas alturas do ano xa estamos de exames ata arriba, así que non sobran uns cantos consellos para evitar cometer os erros de sempre. Imos ver o que nos di a Fundación Punset ó respecto:

  • Non estudies moito tempo seguido. Rendes moito máis se estudas dúas horas, por exemplo, e descansas outras dúas.
  • Cambia de lugar de estudo. Podes ir a unha biblioteca, incluso a un bar ou ó coche. En primavera e verán, os parques son unha moi boa alternativa.
  • Alterna materias: non adiques días enteiros ó mesmo tema para evitar obsesión.
  • Practica deporte tódolos días. Especialmente realiza exercición aeróbicos, porque relaxan e fan que segregues hormonas como a serotonina que aumentarán a túa autoestima e benestar e, polo tanto, as túas ganas de estudar. Prodúcense máis a partires do minuto 15 aproximadamente.
  • Grava en audio ou usa o aplicativo para ler textos do teu ordenador. Logo podes escoitalo nun mp3 ou no móbil.
  • Pídelle a alguén que che pregunte a lección e imaxina que lla ensinas a outros. Se podes discutilo cun compañeiro de clase, aínda mellor.
  • Mira documentais ou materiais audiovisuais relacionados co tema.
  • Non deixes de facer cousas divertidas. Cando paralizas a túa vida para estudar, a motivación para facelo disminúe. Segue coa túa vida normal tanto como sexa posible. 

Ademais destes consellos, os neurólogos saben dende fai tempo que precisamos do sono para aprender e integrar o estudado, polo que é mellor estudar pola tarde-noite e durmir antes dun exame, que levantarse cedo para estudar a última hora.



28/05/12

Songifando

Hai un programiña moi divertido para Android e iPhone que convirte o que dis nunha canción: Songify. A boa noticia é que aínda que o texto sexa moi curto, o programa alóngao para que dure tanto como a canción (2:15); a mala noticia é que de entrada só hai unha canción dispoñible de xeito gratuito.

Xogando co programa fixemos (fixen) esta versión do poema Cando ti volvas, de Valentín Paz Andrade para rematar a semana cultural das Letras Galegas. A que mola? Pois se queredes facer as vosas propias cancións, a buscar Songify en internet e a gravar coma profesionais! Aí vos vai a canción cunha pequena presentación de fotos de mares e portos, como os que sempre rodearon a Paz Andrade:




NA MATRICIAL GALIZA, SEMPRE TÚA,
que dende a Torre de Hércules ao Miño
un facho acenderá por cada illa,
cando ti volvas polo mare;
de toxo unha fogueira en cada monte;
cando ti volvas polo mare;
dos castros na coroa unha cachela,
cando ti volvas polo mare;
unha loura candea en cada pino,
cando ti volvas polo mare;
o seu cirio de frouma os alciprestes,
cando ti volvas polo mare;
luces de ardora branca en cada mastro,
cando ti volvas polo mare;
un farol mariñeiro en cada dorna,
cando ti volvas polo mare;
veliñas á xanela en cada casa,
cando ti volvas polo mare;
e as pérolas das bágoas derramadas,
cando ti chegues polo mare;
cando ti chegues polo mare...


Valentín Paz Andrade, de Pranto Matricial (1955)

25/05/12

Ollos de auga - Páx. 99

VILLAR, Domingo. Ollos de auga. Vigo: Galaxia, 2006. ISBN 978-84-8288-927-6.

"Bravo 1. Violento, de mal carácter. 2. Que vive en liberdade sen domesticar, ou que é difícil de manexar. 3. Planta que nace espontaneamente ou sen enxertar. 4. Que resulta desagradábel ao tacto, ao gusto, etc.

Malia que non volvera dende neno, Leo Caldas reocordaba nitidamente as árbores plantadas na orela da praia de Lapamán. Lembraba a area lixeira, máis branca do habitual, e as dornas varadas. O cheirume a pintura, mar e madeira daquelas barcas pequenas perdurara evocadoramente vivo na súa memoria. Non sabía o efecto que o paso do tempo tería causado na paisaxe, pois o implacábel feísmo inzara durante décadas o litoral. Estando tan cerca, Leo decidiu correr o risco e propúxolle ao seu axudante un descansiño na praia.
Baixaron do cemiterio e colleron unha estrada que discorría entre piñeiros e eucaliptos, paralela á costa. Rafael conducía devagar, pos Caldas non lembraba o emprazamento exacto do desvío. Non percorreran un par de quilómetros cando un rótulo lles indicou o camiño. O inspector pensaba que aquel letreiro non era un bo sinal, mais, afortunadamente, o ramal era estreito e morría enriba da area sen deixar espazo máis que para estacionar uns poucos coches.
Cando aparcaron, os acentes baixaron por unha escaleira de pedra ate sentir o triscar dos grans de area apisoados baixo os seus pés. A praia estaba deserta, a excepción dunha muller nova que tomaba o sol cos seus dous fillos pequenos e outra que recollía algas na orela.
Había dúas ou tres casas de pedra ao pé da praia que Leo non lembraba daquel tempo, pero ao mellor xa estaban alí daquela. Non había rastro das dornas.
Foron sentar baixo as árbores, que continuaban chantadas na beiramar coma nas lembranzas. Caldas colleu unha presada de area e deixouna escorrer entre os dedos. A mesma de sempre: fina e branca.
- Isto si que é unha praia, inspector. E case que enteira para nós. Isto é o paraíso -dixo Estévez, mirando en derredor-. Sempre está así?
- Polo que eu sei, no verán vén máis xente, mais nunca é unha invasión.
A Estévez, acostumado ao invariábel Mediterráneo, sorprendíalle a cantidade de praia que descubrira o refluxo da marea. O axente descalzouse e foi dando un paseo até a auga.
O inspector permaneceu tendido na area, cos ollos pechados, facendo unha análise mental do caso que tiña entre mans. Pensaba que, de non sacar algo en limpo da conversa desa noite cos músicos de jazz, o folmaldehido era o mellor punto de partida para a investigación. O formol clínico usábase habitualmente, mais Barrio afirmara que alguén que non fose especialista dificilmente coñecería o resultado de inxectalo."




Curtametraxe feita polo alumnado do IES Mendiño, representando a novela cun final alternativo:

23/05/12

¡Buenos días, princesa!

Blue Jeans, o autor da triloxía Canciones para Paula, vén de publicar unha nova novela: ¡Buenos días, princesa! Nela volvemos atoparnos cos rapaces do clube dos incomprendidos e as súas aventuras e problemas.
Para facernos unha idea, podemos ler as primeiras páxinas do libro neste enlace.

Non perdades de vista que as novelas de Francisco de Paula (máis coñecido como Blue Jeans) teñen a súa propia web con información, concursos, marcapáxinas, fondos de pantalla, música, etc.:
 - Web de Canciones para Paula
 - Web de ¡Buenos días, princesa!
 - Web de Blue Jeans







22/05/12

Pechado por folga

Por un ensino público gratuito, de calidade e compensador das desigualdades sociais, folga xeral no ensino contra os recortes.





21/05/12

Il pleut

Cando menos o esperábamos, volveu a chuvia!

Din que a chuvia en Galicia é arte, e nós non o dubidamos, pero quen realmente fixo arte da chuvia foi o poeta francés Guillaume Apollinaire no seu caligrama "Il pleut":



Baseado neste poema, atopamos este marabilloso vídeo feito no politécnico de Milán:


17/05/12

Rapeando a Pondal

Hoxe é do Día das Letras Galegas, si, e medio mundo (bueno, cecais algo menos) está a falar de Valentín Paz Andrade, o homenaxeado deste ano.

Ben, pois nós, non. Hoxe queremos celebrar que as nosas letras siguen estando vixentes, que a súa sonoridade, a súa rima, o seu ritmo pertencen ás novas xeracións como antes pertenceron a outras. Hoxe queremos compartir con vós o himno galego, ese que coñecedes e que ten como letra un poema de Eduardo Pondal (de 1890), en versión hip-hop de El Puto Coke. Aí queda iso! E como El Puto Coke ten moito que dicir sobre a nosa lingua, o orgullo e os complexos, e moitas outras cousas, vai de regalo outro vídeo del.

Que disfrutedes as nosas letras e o noso día!







OS PINOS
Que din os rumorosos
na costa verdecente,
ao raio transparente
do prácido luar?

Que din as altas copas
de escuro arume arpado
co seu ben compasado
monótono fungar?

Do teu verdor cinguido
e de benignos astros,
confín dos verdes castros
e valeroso chan,

non des a esquecemento
da inxuria o rudo encono;
esperta do teu sono
Fogar de Breogán.

Os bos e xenerosos
a nosa voz entenden
e con arroubo atenden
o noso ronco son,

mais só os iñorantes
e féridos e duros,
imbéciles e escuros
non nos entenden, non.

Os tempos son chegados
dos bardos das idades
que as vosas vaguedades
cumprido fin terán;

pois, onde quer, xigante
a nosa voz pregoa
a redenzón da boa
Nazón de Breogán.

PONDAL, Eduardo (1890). Queixumes dos pinos





Logo Letras Galegas atopado aquí.

16/05/12

Valentín Paz Andrade






CANDO TI VOLVAS

NA MATRICIAL GALIZA, SEMPRE TÚA,
que dende a Torre de Hércules ao Miño
un facho acenderá por cada illa,
cando ti volvas polo mare;
de toxo unha fogueira en cada monte,
cando ti volvas polo mare;
dos castros na coroa unha cachela,
cando ti volvas polo mare;
unha loura candea en cada pino,
cando ti volvas polo mare;
o seu cirio de frouma os alciprestes,
cando ti volvas polo mare;
luces de ardora branca en cada mastro,
cando ti volvas polo mare;
un farol mariñeiro en cada dorna,
cando ti volvas polo mare;
veliñas á xanela en cada casa,
cando ti volvas polo mare;
e as pérolas das bágoas derramadas,
cando ti volvas polo mare;
cando ti volvas polo mare...

Valentín Paz Andrade, de Pranto matricial,
adicado a Castelao

14/05/12

A educación


Proverbios
Un viejo proverbio enseña que mejor que dar pescado es enseñar a pescar.
El obispo Pedro Casaldáliga, que no nació en América pero la conoce por dentro, dice que sí, que eso está muy bien, muy buena idea, pero ¿qué pasa si nos envenenan el río? ¿O si alguien compra el río, que era de todos, y nos prohíbe pescar? O sea: ¿qué pasa si pasa lo que está pasando?
La educación no alcanza.


Eduardo Galeano

10/05/12

A historia das cousas, ou os 10.000 millóns de Bankia

Vimos con sorpresa nas noticias que o goberno pensa darlle entre 7.000 e 10.000 millóns de euros a Bankia, un dos bancos españois (é dicir, un negocio privado) que está en apuros. Casualmente, todos os recortes que están a facer en sanidade e ensino suman un aforro de 10.000 millóns de euros. Aumentar o número de estudantes por aula e as tasas de matrícula da universidade, e ter que pagar polas receitas médicas e as sillas de rodas, e todas esas cousas que imos ter que facer dentro de pouco, van servir para que unha empresa privada vaia mellor e os seus accionistas non perdan cartos. Sorprendente, non?

Ó escoitar a noticia lembrámonos deste documental, no que explican que os gobernos están a servir ás grandes empresas e non ó pobo, que lles preocupa o benestar das corporacións multinacionais pero non o dos cidadáns que os elixiron nas furnas.
É un documental fantástico que fala de comercio, medio ambiente, economía, sostenibilidade e, sobre todo, das persoas que estamos detrás de todo, e que nos abre os ollos á realidade. O título está traducido como "A historia das cousas", pero ben podería ser "Como funciona o noso mundo". Disfrutádeo!


09/05/12

Lúa... chea?



O astronauta André Kuipers fixo esta foto dende a Estación Espacial Internacional. O que vedes é a superlúa do 5 de maio pero, debido a que a atmósfera da Terra curva a luz procedente da lúa, aparece totalmente achatada.

Na súa conta de flickr veredes máis fotos espectaculares súas do espacio, da Terra e da Estación Espacial. Nós quedámonos con esta do volcán Etna:


Fotografías de André Kuipers con dereitos reservados.

08/05/12

Be water, my friend






Todos recordamos este anuncio no que Bruce Lee fala da auga e remata dicindo "be water, my friend!". O que poucos saben é que Lee está a falar de filosofía Tao (esa que fala do ying e o yang entre outras moitas cousas). Os dous grandes pensadores do tao foron Confucio, que case todos coñecemos, e Lao-Tze*, autor do famoso Tao Te Ching*.

Este é un extracto do Tao Te Ching no que fala precisamente da auga, tal e como fai Bruce Lee no vídeo:

Capítulo 78:
Nada hay en el mundo más blando y dócil que el agua.
Sin embargo, en moldear la dura roca, nada puede superarla.
Por eso nada puede sustituirla.
Lo flexible vence a lo duro.
Lo suave vence a lo fuerte.
Todo el mundo sabe esto.
Sin embargo, nadie lo pone en práctica.

Lao-Tze, tradución de Ángel Fdez. Castro

Para ler máis deste libro, tedes o texto enteiro no wikisource.


*Usamos a grafía que aparece na edición bilingüe do Tao Te Ching publicada por Ediciones Tao.

07/05/12

Doodle para Valentín Paz Andrade

Hai unha iniciativa para pedir que o logo de Google estea adicado ás letras galegas e a Valentín Paz Andrade o 17 de maio.
Se queredes asinar para apoiar esta iniciativa, podedes facelo aquí.

Esta é a carta de petición:

O 20 de marzo de 1963, tres membros da Real Academia Galega presentaron nesta institución unha proposta histórica: que se declarase o dia 17 de maio de cada ano "Día das Letras Galegas" como data para "recolle-lo latexo material da actividade intelectual galega".
Manuel Gómez Román, Xesús Ferro Couselo e Francisco Fernández del Riego, expuñan que "con motivo de se celebrar aquel ano o centenario da publicación dos CANTARES GALLEGOS de Rosalía de Castro", a Academia debería consagrar, con carácter de perdurabilidade, o simbolismo da data nunha celebración anual.
Estimaban que o libro rosaliano editado en 1863 "foi a primeira obra maestra coa que contou a literatura galega contemporánea" e que "a súa aparición veu a lle dar prestixio unviersal á nosa fala como instrumento de creación literaria", concluíndo que representa "un fito decisivo na historia da renacencia cultural de Galicia".
Propuñase o día 17 de maio, ó ignorarse a data da publicación do libro, por ser nese dia cando Rosalía llo adicou á tamén poeta Fernán Caballero.
Francisco Fernández del Riego (da Real Academia Galega), lembra deste xeito aquel momento histórico: "Fixen un escrito que asinaron comigo don Manuel Gómez Román e don Xesús Ferro Couselo, e sometémolo á aprobación da Real Academia Galega. A Academia aprobouno por unanimidade, e cursou a pretensión á autoridade competente”.
E naquel momento foi instituida como festa anual do Día das Letra Galegas o 17 de maio. Escolleuse esta data porque CANTARES GALLEGOS foi o primero libro galego que tivo unha significación universal.
Este ano 2012 vai estar adicado a Valentín Paz Andrade, avogado, empresario, político, poeta e xornalista.
Nacido en Lérez (Pontevedra) no ano 1898, Paz Andrade escribiu en galego e castelán ensaios literarios, históricos e económicos, nos que reflectiu a súa preocupación polo progreso de Galicia. Tamén escribiu varias obras como técnico especializado en temas pesqueiros. Como poeta pertenceu á Xeración de 1925.
Para facerlle ver a Google o apoio popular a esta iniciativa, pedimos a vosa firma.
Gracias de antemán.

04/05/12

O lobishome de Candeán - Páx. 99

CARBALLEIRA, Paula. O lobishome de Candeán. Vigo: Galaxia, 2009. ISBN 978-84-9865-217-8.

A SEÑORA BALBINA

Elvira cruzárase só un par de veces coa señora Balbina en toda a súa vida, pero se lle preguntasen podería falar moito da súa casa, porque alí xogaba de pequena. Ían ela, Silvia, Bruno e unha rapaza que veraneaba alí daquela: Luísa. Á tardiña, achegábanse sen facer ruído para ver cociñar a señora do pano negro. Aos ollos de Elvira, Balbina sempre fora igual de vella. Tiña sona de rara, mesmo dicían que o do pano Elvira non o tiña tan claro. A casa era moi grande e podía gardar segredos terribles, ou iso imaxinaban eles, que Balbina cociñaba receitas máxicas e alimentaba a súa cociña con ósos do cemiterio. A Silvia e a Elvira divertíalles meterlle medo a Bruno, que parecía devorar cada palabra para despois contarllo á súa nai. "Non lles fagas caso, Bruno", dicíalle a nai á orella, "a señora Balbina non é ningunha bruxa", pero Bruno non quería crer iso, Bruno quería crer que a señora Balbina sabía de feitizos, e que as portas da súa casa grande agochaban marabillas.
A señora Balbina soreprendera as cativas unhas cantas veces agochadas entre as árbores da horta. Elvira era a que máis se arriscaba, a que máis se achegaba á casa. A señora Balbina deixábaas, ela non tiña nada que esconder.
Cando Ulises e Penélope, os cans, deixaron de ser cachorriños, remataron as visitas por sorpresa, e a señora Balbina sorprendeuse botando de menos os ollos escuros de Elvira, a súa cara por detrás dos cristais. Víuna medrar de lonxe, aínda que Elvira sempre a saudaba coma unha antiga coñecida.
Desde que Elvira morrera, a señora Balbina procuraba non mirar os cristais, non fose atopar a cara da nena alí, saudándoa como facía sempre.



03/05/12

Carteis de conto

Rowan Stocks-Moore, un deseñador de Liverpool, ten feito uns preciosos carteis minimalistas e moi modernos de contos clásicos (e das películas de Disney correspondentes). Podes ver os once carteis neste enderezo, pero aquí queda unha mostra:

"Bambi", por Rowan Stocks-Moore

"Brancaneves", por Rowan Stocks-Moore

"A sereíña", por Rowan Stocks-Moore

02/05/12

Táboa periódica interactiva


En Ptable.com temos unha marabillosa táboa periódica dinámica e interactiva. Os datos poden incluso gardarse no ordenador para usala sen conexión a internet. Na foto non se aprecia todo o que nos ofrece, así que recomendamos que a visitedes ou que vexades este vídeo de demostración:



01/05/12

Tadufeu

Hoxe traemos unha curta de animación que nos leva a unha época moi lonxana, cando os homes de Cro-Magnon e os Neandertais compartían, supostamente, as frías terras europeas.
Os Cro-Magnons atopan lume e o disfrutan mentras os Neandertais pasan frío. Pero a diferencia entre o cerebro das dúas especies nótase de seguida:



A convivencia entre Cro-Magnon e Neandertal tamén é o tema dun libro que xa vos recomendamos: El clan del oso cavernario.