27/02/14

Un adeus a Paco de Lucía

Hoxe sacudiunos a mala nova de que morrera Paco de Lucía, un dos grandes xenios da música española e un dos mellores guitarristas flamencos de tódolos tempos.

Paco, que tocaba "de orella", revolucionou a música flamenca pero tamén foi artífice de grandes obras de fusión co jazz e incluso interpretacións memorables de música clásica.

Descanse en paz, maestro!

Deixámosvos tres pezas claves na súa historia: Entre dos aguas, un dos seus concertos cos guitarristas de jazz John McLaughlin e Al Di Meola, e o seu impresionante Concerto de Aranjuez do compositor Joaquín Rodrigo:





26/02/14

Microrrelato: Arañas y mariposas, 8

"Era muy hermosa, pero solo le interesaban las flores. Harta de rechazar admiradores, se casó. Enviudó joven, y volvió a casarse. Cuando envejeció, casada por cuarta vez, descubrió que tenía arrugas y que ya no le molestaban los hombres. Entonces dejó de matarlos. El guano era, al fin y al cabo, mejor abono".
Arañas y mariposas, 8, un relato de Espido Freire publicado en Antología del microrrelato español (1906-2011).

Fonte da imaxe: Bgreenproject

25/02/14

Retratos de fusión


 O fotógrafo español Antonio Mora ten unha colección de fotografías moi impactante na que fusiona un retrato con outra fotografía dunha paisaxe, un animal, algo abstracto...


Xogando coa opacidade das imaxes, Mora consigue uns traballos únicos, cun grande compoñente de surrealismo. Hai que suliñar, porén, que as fotos que usa nas fusións son doutros autores.


Despois de crear as imaxes no ordenador, Antonio Mora as imprime e as encola sobre madeira; despois pasalles unha lixa para darlles o último retoque antes de enceralas.






24/02/14

Rosalía: San Antonio Bendito

Rosalía de Castro. Retrato ó óleo de Máximo Ramos (1914)

Hoxe é o día de Rosalía, pois Rosalía de Castro naceu un 24 de febreiro hai 177 anos en Santiago de Compostela. Como ben sabedes, ós 26 anos publica Cantares Gallegos, obra que significou unha nova etapa na historia da poesía galega e que hoxe lembramos coa celebración do Día das Letras Galegas.
A maioría dos poemas de Cantares Gallegos están baseados nas cantigas populares, como este que traemos hoxe.
Recomendámosvos que visitedes as entradas que xa temos publicadas sobre Rosalía, en especial a dedicada á homenaxe que lle fixemos o curso pasado.


  San Antonio bendito,

dádeme un home,

anque me mate,

anque me esfole.



   Meu santo San Antonio

daime un homiño,

anque o tamaño teña

dun gran de millo.



   Daimo, meu santo,

anque os pés teña coxos,

mancos os brazos.



   Unha muller sin home...

¡santo bendito!,

e corpiño sin alma,

festa sin trigo,



pau viradoiro,

que onda queira que vaia

troncho que troncho.



   Mais en tendo un homiño,

¡Virxe do Carme!,

non hai mundo que chegue

para un folgarse;



que, zambo ou trenco,

sempre é bo ter un home

para un remedio.



   Eu sei dun que cobiza

causa miralo,

lanzaliño de corpo,

roxo e encarnado;



carniñas de manteiga,

e palabras tan doces

cal mentireiras.



   Por el peno de día,

de noite peno,

pensando nos seus ollos

color de ceo;



mais el, xa doito,

de amoriños entende,

de casar pouco.



   Facé, meu San Antonio,

que onda min veña

para casar conmigo,

nena solteira;



que levo en dote

unha culler de ferro,

catro de boxe,



   un hirmanciño novo

que xa ten dentes,

unha vaquiña vella

que non dá leite...



¡Ai, meu santiño!

Facé que tal suceda,

cal volo pido.



   San Antonio bendito,

dádeme un home,

anque me mate,

anque me esfole.



Que, zambo ou trenco,

sempre é bo ter un home

para un remedio.

21/02/14

La ridícula idea de no volver a verte - Páx. 99

MONTERO, Rosa. La ridícula idea de no volver a verte. Barcelona: Seix Barral, 2013. ISBN 978-84-322-1548-3.

 Contracuberta:
Cuando Rosa Montero leyó el maravilloso diario que Marie Curie comenzó tras la muerte de su esposo, incluido al final de este libro, sintió que la historia de esa mujer fascinante le llenaba la cabeza de ideas y emociones. La ridícula idea de no volver a verte nació de ese incendio de palabras, de ese vertiginoso torbellino: «Éste es un libro sobre la vida… apasionado y alegre, sentimental y burlón». Al hilo de la extraordinaria trayectoria de Curie, reflejada aquí en sus aspectos más desconocidos, Rosa Montero construye una narración a medio camino entre el recuerdo personal y la memoria de todos, el análisis de nuestra época y la evocación íntima; habla de la superación del dolor, de las relaciones entre hombres y mujeres, del esplendor del sexo, de la ciencia y de la ignorancia, de la fuerza salvadora de la literatura y de la sabiduría de quienes aprenden a vivir con plenitud y con ligereza. Libérrimo y original, este libro inclasificable incluye fotos, remembranzas, amistades y anécdotas que transmiten el primitivo placer de escuchar buenas historias. Un texto auténtico, emocionante y cómplice que te atrapará desde sus primeras páginas. Sentirás que ha sido escrito solo para ti, como siempre sucede con la buena literatura.

"Manya Sklodowska [Marie Curie] fue una persona perseguida por la leyenda. El mito que hoy existe en torno a su memoria, siendo enorme, es probablemente menos exagerado que el que tuvo que soportar mientras vivía. Además su fama pasó por todo tipo de avatares: primero fue considerada una santa, luego una mártir y después una puta, y todo ello de una manera ardiente y clamorosa.

Parte del mito de la santidad científica de Marie (y de su marido) se basa en las penosas condiciones en las que tuvieron que trabajar. Y es cierto: Pierre Curie soñó toda la vida con tener un buen laboratorio, y en realidad murió sin conseguirlo. El descubrimiento del polonio y del radio se hizo, como todo el mundo sabe porque es el pormenor más aireado de su hagiografía, en un miserable cobertizo medio roto que antes había servido de almacén y que Pierre logró que les dejaran utilizar en la Escuela de Física y Química Industrial, en donde él daba clases. Los cristales rajados y mal sellados del galpón dejaban pasar el polvo y el agua de la lluvia, contaminando las muestras; para calentar el lugar solo había una pequeña estufa de hierro y en invierno hacía un frío rechinante: una mañana Marie apuntó en su cuaderno de trabajo que en el interior estaban a tan solo seis grados. Debía de ser difícil hacer las delicadas mediciones que precisaba la investigación teniendo los dedos congelados".
Laboratorio de Pierre & Marie Curie. Fonte da imaxe.
 

20/02/14

Música para estudar

Os expertos recomendan estudar con música relaxada para centrarnos mellor, sempre e cando toleremos a música de fondo. Propoñémosvos esta selección que, ademais de conter pezas fermosas, dura 90 minutos, o ideal para estudar en dúas sesións cunha pausa no medio.



01 Chopin - Nocturne, Op. 9 No. 2 in E-Flat Major
02 Schubert - Serenade "Leise Flehen Meine Lieber" 4:40
03 Chopin - Piano Prelude No. 15 "Raindrop" 9:12
04 Beethoven - Piano Sonata Op. 13 II Adagio 14:47
05 Chopin - Waltz Op. 69 No. 1 in A Flat major 19:57
06 Bach - Violin concerto in E Major Adagio 24:47
07 Mozart - Piano Concerto No. 21 31:46
08 Chopin - Prelude, Op. 28 No. 17 in A major 37:25
09 Debussy - Clair de Lune 40:23
10 Schubert - Moment Musical Op. 94 D.780 N. 1 in C Major 42:56
11 Liszt - Liebesträume in A-Flat Major, Dreams of Love 45:58
12 Chopin - Prelude, Op. 28 No. 6 in b minor 50:26
13 Bach - Solo Cello Suite Number 6 Prelude 52:32
14 Chopin - Nocturne Op. 15 No. 2 57:09
15 Bach - Suite for Orchestra No. 3 "Air on the G String" 1:00:32
16 Chopin - Nocturne, Op. 27 No. 2 in D Flat major 1:05:01
17 Mozart - Eine Kleine Nacht II 1:09:36
18 Chopin - Nocturne Op. 9 No. 1 in B Flat minor 1:14:39
19 Beethoven - Fur Elise 1:20:04
20 Schumann - Scenes from Childhood Op. 15 Von fremden Laendern und Menschen 1:22:42
21 Beethoven - "Moonlight Sonata" Piano Sonata No. 14 in C-Sharp Minor, Op. 27 I. Adagio sostenuto 1:24:38

19/02/14

Cuerdas

Cuerdas, de Pedro Solís. Premio Goya 2014 á mellor película de animación.


Dedicada a tódolos amigos especiais de nenos especiais.

18/02/14

E por que o luns é luns?

Sabes de onde veñen os nomes dos días da semana? Nesta imaxe tes os nomes en varias linguas e a súa explicación. Como verás, a orixe deses nomes coincide en varias linguas:


GLOSARIO

LUNS:
Moon: lúa
Day after the weekend: día despois da fin de semana
Star period I: período astronómico 1

MARTES:
Tyr: deus nórdico da guerra 
Mars: Marte, deus romano da guerra
Fire: lume

MÉRCORES:
Wedin / Wodnes / Wodanaz: deus nórdico equivalente a Mercurio
Mercury: Mercurio; deus romano do comercio, mensaxeiro dos deuses
Mid-week: media semana
Water: auga
Middle: medio

XOVES:
Thor: deus nórdico do trono
Thunder: trono
Jupiter: principal deus romano
Wood: madeira

VENRES:
Fery: deus nórdico da chuvia, do sol nacente e da fertilidade
Venus: deusa romana do amor
Gold: ouro

SÁBADO:
Saturn: o planeta Saturno e o deus romano da agricultura
Samstag: día de Sabbath ou descanso
Sabbath: séptimo día da semana xudía, día sagrado no que non se pode traballar
Earth: terra

DOMINGO:
Sun: sol
Lord's day: o día do Señor
Resurrection: resurrección

Como curiosidade, engadimos que o sábado chámase "o día de bañarse" nas linguas escandinavas (danés, islandés, finlandés, sueco...).

14/02/14

Un amor de novela



ANEIROS, Rosa. Ámote, Leo A. Destino Xalundes.

A sorpresa foi maiúscula, por dicir algo.
E Leo non soubo reaccionar. Tivo abondo con tirar do alento e afogar a taquicardia que, de súpeto, viñera estrugarlle o peito.

Ámote Leo A.

Iso foi o que Leo leu nun graffiti xigantesco pintado no muro do paseo. Refregou os ollos e mirou outra vez.

Ámote Leo A.

Con spray vermello e trazos ben rectos, a pintada dicía, sen lugar a dúbidas:

Ámote Leo A.

O mesmo que lle parecera ler no cartel de entrada á cidade de Cádiz. A velocidade do camión fixéralle crer que era tan só unha alucinación! Caligrafía e tinta ben diferente pero a mesma mensaxe:

Ámote Leo A.

Leo lembraría aquela noite durante o resto da viaxe. Os trazos exactos da caligrafía, as curvas das letras, a cor do spray, o airiño morno zarrapicado de salitre, a lúa minguante, as gaivotas falangueiras, a humidade do xabre. Todo.



RIVEIRO COELLO, Antón. Laura no deserto.

—Que che pasa?
—Nada. O teu corpo fíxome esquecer o de Rocío e, non sei moi ben por que, síntome un pouco culpable, desleal.
Non sei se isto é bo ou malo e non digo nada. O medo sobe polo estómago e anóase na gorxa cando vexo que se ergue e se apoia no peitoril da fiestra. Está espido e a lúa radiografía as formas do seu corpo. Estou asustada e agardo con ansia polas súas palabras.
—Dende a súa morte, día a día, estiven a buscar algo dela nos demais e a súa ausencia ocupou unha parte importante da miña vida. Ti, con todo, desprazaches esa necesidade. Apenas levamos unhas horas xuntos e teño a impresión de que algo nos ata dende hai moito tempo.
—Eu no quero que esquezas a Rocío. Ela forma parte de ti, da túa memoria e eu prefírote con todo o teu pasado. Son feliz así, canda ti. Non quero competir cos mortos.




FERNÁNDEZ-VIDAL, Sonia. Quantic love.

 —¿Es por eso por lo que te marchas a Japón? —le pregunté esperanzada—. No puedes huir de ese modo, Brian. No puedes culparte eternamente por unas investigaciones que dejaste colgadas precisamente por razones éticas.
—No me marcho por eso, Laila —me dijo mientas tomaba mi mano con suavidad—. Me voy porque necesito curarme.
—¿Curarte de qué? —le pregunté con lágrimas en los ojos.
—Curarme de ti.
Me quedé petrificada, tratando de asimilar aquellas palabras. Una cálida luz se había encendido en mi interior, aunque tenía miedo de que fuese una falsa esperanza y acabara más destrozada aún de lo que estaba.
—No me malinterpretes —añadió—. Me siento feliz de haber venido al CERN, ya que he tenido la oportunidad de conocerte. Aunque no ha sucedido nada entre nosotros, nunca he sentido por nadie lo que siento por ti. Al mismo tiempo, soy consciente de que es imposible.
Me había quedado sin aliento. Quise gritar para explicarme. No iba a permitir que se marchase al otro lado del mundo al suponer que pertenecía a Alessio. Pero Brian fue más rápido que yo.





LOURENZO GONZÁLEZ, Manuel. O xardín das pedras flotantes.

A noite de Fin de Ano era, ao parecer, a ocasión agardada para o seu primeiro bico de amor. Ningún signo especial se fixo notar no ceo nin no abismo, non houbo unha palabra máxica na boca de ningún ser dotado de poderes, non sentiu ningún dos dous un arrebato espasmódico revelador. Sinxelamente, chegou. E ambos sabían o que debían facer.
Tal como tiñan planificado, fuxiran das súas casas ás agachadas tras as respectivas ceas para que se mesturaren coa multitude en festas no casco antigo. Contaxiados da ledicia colectiva, beberan e bailaran e riran ata que, avanzada a noite, acabaron por se refuxiar na soidade da capela de San Roque. A algún ocorréuselle subir ao tellado a través das pólas do carballo, e foron sentar no campanario para seren testemuñas privilexiadas do primeiro amencer que se abría sobre a Terra. Antes de se decataren, estaban selando o seu pacto de amor sen fronteiras cun beixo que tamén era o primeiro e era tan claro e tan limpo coma aquela luz que asomaba tras as montañas.





FERNÁNDEZ PAZ, Agustín. O único que queda é o amor.

Un día, El chegou a casa anegado de tristeza. Creo que foi a única vez que non me fixo caso, nin tan sequera reparou en min. Pechouse no cuarto e alí estivo durante moito tempo, mentres eu, preocupado e desconcertado, non sabía que facer. Intuía que algo grave pasara, mais non era capaz de adiviñar qué podería ser. Acabei indo laiar ao pé da súa porta, non me sentía con forzas para soportar máis tempo aquela situación. Abriuna algo despois e entón si que reparou na miña presenza. Abrazouse a min e chorou, chorou todo canto quixo, era a primeira vez que o vía así.
Foron días terribles. Nunca souben ben qué sucedera, pero si cheguei a entender que se rompera a relación con Ela, que Ela nunca máis viría pola casa, que tampouco nós volveriamos visitar a súa, que non habería máis paseos pola praia ou polo campo. A tristeza instalouse de xeito permanente no noso piso, a música deixou de encher o aire, os paseos fixéronse máis curtos e máis aburridos. Que días máis amargos! Agora El facíame máis caso, deixábame estar cantas horas quixer tombado ao seu carón, pero eu non me sentía máis contento, pois a súa tristeza expandíase pola casa enteira e alcanzábame tamén a min.





MOCCIA, Federico. Esta noche dime que me quieres.

Entonces, de repente, sin ningún motivo, Tancredi se volvió. Fue como si hubiera notado algo. Pero no había sido nada. O quizá todo. Desde la oscuridad de la nave, a pocos pasos de él, entre la penumbra más densa, ella dio un paso adelante. De pronto aquellas llamas iluminaron su rostro. Tancredi se quedó boquiabierto. Aquel delicado perfil, aquellos ojos entre azules y verdes, aquellas ligeras pecas, aquel pelo castaño encendido por reflejos rubios, aquella mujer, aquella belleza, los labios entreabiertos, los dientes blancos, perfectos. Tancredi parpadeó como si no creyera en lo que estaba viendo, como si fuera una aparición. Pero, sobre todo, se sintió sorprendido: su corazón latía veloz.




ALONSO, Fran. Cartas de amor.

Ola Luís Alberto.
Todo para nós segue sendo moi difícil aquí. Os meus pensamentos viven atrapados na obsesión polo Uruguai. ¡Estraño tanto! A miña casa, as miñas amigas e amigos, o meu barrio, os cheiros, os ritmos, as súas, a cidade… E a ti. A ti bótote moitísimo de menos. A túa ausencia supuxo para min unha desesperación durante este ano que levo en Galicia. E, así e todo, debo confesarche que o teu último correo me asustou moito, porque me fixo consciente de moitas cousas. Entre elas, da imposibilidade do noso amor. E non porque eu non te queira. Non penses iso, por favor. Precisamente por todo o contrario, porque te quero demasiado. Porque me estou deixando arrastrar a un pozo do que é moi difícil saír. Por iso o noso amor é imposible. Entre nós interponse un océano de auga gorda que separa os continentes en que vivimos.




LEVY, Marc. Ojalá fuera cierto.

—Sí, es verdad, tienes un mundo. Todos tenemos nuestro universo. Para que dos seres vivan el uno del otro, no basta con que se quieran; es preciso que sean compatibles, es preciso que se encuentren en el momento oportuno. Y no es ése precisamente nuestro caso.
—¿Te he dicho yo que te quiero? —preguntó él con aire tímido.
—Me has dado pruebas de que me amas —respondió Lauren—, que es mucho mejor.
Ella no creía en el azar. ¿Por qué era él la única persona del planeta con la que podía hablar, comunicarse? ¿Por qué se habían entendido tan bien? ¿Por qué tenía la sensación de que él se lo adivinaba todo?
—¿Se puede saber por qué me das lo mejor de ti, cuando recibes tan poco de mí?
—Porque de repente tú estás aquí, existes, porque un momento tuyo es inmenso. Ayer es pasado, mañana todavía no existe; lo que cuenta es hoy, el presente.





BORRÁS, Alicia. O mar é noso.

Eu quixera ser merliño
e ter o pico encarnado
para facer o meu niño
no teu cabelo dourado…

Non sei os anos que tiña cando coñecín a Marisol, pero creo que non máis de 15. Recordo que ao mirala sentín coma se un paxaro perdido andara a pasear polo meu ventre.
Eu estaba na lonxa amañando as patelas de peixe co meu pai, e cando chegou ata nós pensei que viña do mar coma as sereas porque o seu corpo abaneaba dun lado a outro coma unha onda salvaxe, e o seu cheiro fresco e salgado facíame cóxegas no nariz.



BLUE JEANS. ¡Buenos días, princesa!

—Qué casualidad. Y hoy es la primera vez que me has dicho «te quiero».
—¿Y te ha gustado que te lo haya dicho?
—Creo que ha sido el mejor momento de mi vida.
—¿Te lo digo otra vez?
—Estoy deseando escucharlo.
—Te quiero.
—Repítelo.
—Te quiero.
—Me gusta cómo suena de tu boca. —Sonríe—. Yo también te quiero.
El abrazo que se dan está lleno de sentimientos. A los dos les había falta experimentar algo así. Puede que él tuviera prisa por buscar a alguien con quien estar formalmente antes de los dieciocho. Y puede que ella esté ahora desahogándose de un año de silencio acumulado. Pero la verdad es que, cuando se abrazan, se miran o se besan, comprueban que están hechos el uno para el otro. Y que, tal vez, con otras personas no sería lo mismo.

Tódolos graffitis desta entrada son de Alex Senna

Na biblioteca tes todas estas e moitas máis historias de amor e desamor. Non vas querelas nin sequera un pouquiño?


12/02/14

Ciencia na biblioteca: a táboa periódica



Xa temos publicado outras entradas sobre táboas periódicas interactivas ou distintas (telas neste enlace), pero vimos de atopar outra táboa que tamén nos deixou coa boca aberta pola calidade e pola cantidade da información que ten, ademais da súa alta interactividade e de servir para aprender, para repasar, para avaliar o que sabemos, para xogar...


Non deixedes de visitala neste enlace!

11/02/14

A despedida de Berrogüetto


A semana pasada saltou a noticia de que Berrogüetto, un dos mellores grupos galegos de tódolos tempos, separabase despois de 18 anos de boa música xuntos. Eles explícarono así na súa web:

Facémolo cun sorriso, satisfeitos polo traballo realizado e polos obxectivos acadados.

Logo de 5 discos e un libro-disco editados e un bo feixe de inesquecibles concertos, poñemos fin á nosa carreira como grupo, conscientes e orgullosos do compromiso mantido sempre coa música e a cultura do país, guiándonos únicamente polo noso afán creativo e o noso propio e inconformista universo musical.

Non podemos nin queremos deixar de agradecer o apoio recibido por parte da crítica e, de xeito especial, das nosas familias e do noso público. Todos eles fixéronnos sentir o seu alento e apoio ao longo de todos estes anos de andaina musical, nos bos e nos malos momentos.

Tentaremos corresponder á vosa incondicional fidelidade da maneira que mellor sabemos, cunha pequena xira de despedida por algunhas das vilas máis importantes do país, que anunciaremos no seu momento.
Moitas grazas a todas e a todos!
Unha aperta. BERROGÜETTO

Osquelemos queremos desexarlles o mellor nesta nova etapa... pero tamén que sigan facendo música para que nós sigamos disfrutando.



Na biblioteca tedes o seu último traballo: O pulso da terra, un libro-disco (que atoparedes cos libros de música) que contén a súa biografía, o DVD do concerto que Berrogüetto ofreceu o 13 de novembro de 2010 no Auditorio de Galicia, con motivo da presentación do seu álbum Kosmogonías, así como o CD coa banda sonora daquela histórica velada.


Deixámosvos a súa canción Xente, escrita por Guadi Galego e Guillermo Fernández e inspirada nun texto de Manolo Maseda, nunha montaxe con imaxes das xentes da nosa terra:

Olla a rúa de atrás
Olla o chan oe o mar
Olla os que xa non están
Oe o bardo cantar

Oe o son do andar
Son os que veñen sen pan
Saen do seu despertar
Collidos da túa man

Óllame óllate
Olla os ollos dos ven
Ven de ti ven de min
Óllame óllate

Xente que vai soa
Xente vai embora
Xente que namora a
xente

Xente diferente
Xente intelixente
Xente intermitente
Xente

Xente divertida
Xente distendida
Xente á túa medida
Xente

Xente que comprende
Xente que sorprende
Xente que non se vende
Xente

10/02/14

Orde na sala

Este vídeo, realizado pola biblioteca do IES A Xunqueira II, lémbranos como están organizados os libros na biblio e que significan algunhas das cousas que están na etiqueta do lombo.

Tede en conta, sen embargo, que estas son as cores das distintas materias no noso centro:




Orde na sala! from bibliototem on Vimeo.

07/02/14

O neno can - Páx. 99

CASALDERREY, Fina e CASTRO, Francisco. O neno can. Vigo: Galaxia, 2012. ISBN 978-84-9865-431-8.

Contracuberta:

Fina Cadalderrey e Francisco Castro escriben xuntos un libro sorprendente. Ven coñecer as historias de Aakesh, Nadim, Altatir, Leila, Carlos… Relatos sobre nenos e nenas coma os demais, pero aos que se lles nega o dereito ao máis básico. Un libro, tamén, sobre a esperanza.


(Páx. 43)
"Lembra o instante exacto en que aquel home de grandes bigotes apareceu para tratar con seu pai o seu futuro.
—É nova e bonita. Darame moitos fillos —oíralle dicir.
Dende ese día, Leila tivo que deixar os xogos e prepararse para a voda. E dende ese día, non houbo, ata hoxe, unha soa noite en que non chorase.

Pola porta aparecen cinco mulleres dando palmas e cantando a berros cantigas de festa:

No día da túa voda
vímoste felicitar.
Bonita e rica moza
hoxe mesmo vas casar.

 Leila agocha a cabeza baixo a manta para non oílas. Unha das mulleres retíralla axiña e dálle unha palmada no cu mentres soltan unha esaxerada gargallada.
—Esperta, que o teu marido agarda!
Entra de novo súa nai coas roupas de noiva na man, e todas calan. A cerimonia comeza.
—Está preparada a miña flor? Xa pode comezar o baile?
En canto diga 'si', todo o mundo aplaudirá e lanzará aturuxos de xúbilo.
Leila sábeo, xa llo explicaron. Fóra escóitase a música. As dúas familias e toda a veciñanza agardan expectantes".

06/02/14

Para xogar ó Tangram



O Tangram é un xogo chinés moi antiguo que consiste en formar figuras con sete pezas concretas (5 triángulos rectángulos, un cadrado e un paralelogramo). Actualmente hai publicados varios centos de figuras que se poden formar no tangram.


O tangram non é tan só un entretemento, pois mellora as nosas capacidades psicomotrices (=as relacionadas co movemento) e as intelectuais.


Para xogar en internet, gustounos moito esta web:


05/02/14

24 symbols



Cos malos tempos que corren, non vén mal ter a man libros dixitais para ler de xeito gratis e legal. Ademais dos enlaces que tedes na nosa páxina de ebooks, volvemos recomendar ós moi lectores unha web moi interesante: 24 symbols.

En 24 symbols tes unha chea de libros gratuitos (polo momento, 2000; son os que teñen a icona dun libro verde na esquina inferior dereita) de todo tipo, modernos e clásicos, de ficción e non ficción. Tes tamén algúns libros (os que teñen un ollo azul abaixo) dos que podes ler gratis o 10%, para ter unha idea de se che gustan ou non. E finalmente tes tamén libros só para os suscritores, o que eles chaman as contas "premium". As contas de pago custan a partir de 5€ ó mes (60€ anuais, 21€ trimestrais ou 9€ mensuais), segundo o tempo que contrates.

O que diferencia 24 symbols doutras webs con libros electrónicos é que aquí non descargas nada: a lectura é sempre online, e podes ler dende distintos dispositivos, esteas onde esteas... con conexión a internet. Para ler libros sen conexión, precisas unha conta de pago.

Non hai dúbida de que a conta gratuita é unha moi boa idea para todos os que temos conexión no noso móbil, tableta ou ordenador. A conta de pago, especialmente a anual, pensamo que compensa se les moito.

Se todo isto non vos chega, aquí tedes un par de vídeos que vos explican como vai 24 symbols:




04/02/14

O vento que zoa

Xa levamos uns cantos temporais seguidos e o vento zoa que mete medo, non si?
Nesta páxina tedes unha animación impresionante que nos dá o vento que hai agora mesmo en calquera punto do globo:



03/02/14

Os erros máis comúns en inglés

Artigo publicado en El Confidencial:

Los errores más comunes que los españoles cometen 

con el inglés


Durante los últimos 20 años, Cambridge University Press ha reunido, investigado, analizado y actualizado en una extensísima base de datos el uso real del inglés por parte de los hablantes nativos y no nativos. Este pormenorizado análisis ha dado lugar a Cambridge English Corpus, el mayor software lingüístico de errores en inglés en el mundo. Una herramienta única que da una definida imagen del uso actual de la lengua en cada país.

Con motivo del 20 aniversario del Corpus, la editorial inglesa ha decidido dar a conocer los 20 errores más comunes de los españoles en el uso de la lengua de Shakespeare. Gracias al análisis de los exámenes PET, First o Advance que los españoles han realizado en las últimas década, sabemos de nuestra capacidad para comernos letras, cambiarlas  de posición o incluso añadir alguna letra de más. También hemos descubierto que nos resulta más fácil escribir correctamente sustantivos que verbos y que el tradicional “escribo como suena” sigue totalmente vigente. Para llegar a estas conclusiones ha sido necesario codificar 42 millones de palabras obtenidas del análisis de los exámenes de más de 200.000 estudiantes

Son muy típicas las confusiones de los llamados “falsos amigos”, palabras que se escriben de forma muy similar o idéntica en ambas lenguasLas palabras “wich” (en vez de “which”, cuál o cual en español)  “confortable” (en vez de “comfortable”, confortable, pero también agradable, un típico false friend) y “becouse” (en vez de “because”, porque) el top ten de nuestros errores lo completan “accomodation”, “posible”, “belive”, “diferent”, “bycicle”, “enviroment” y “beatiful”. Además de estos errores gramaticales, los españoles fallamos sobre todo a la hora de escribir la preposición o determinante correcto en cada frase.

Son muy típicas las confusiones de los llamados “falsos amigos”, palabras que se escriben de forma muy similar o idéntica en ambas lenguas, pero que significan cosas distintas. Entre estos, los más frecuente son: “assist” (aunque puede emplearse con el sentido de asistir a un evento, su traducción más habitual es ayudar), “actual” (de hecho, no actual), “comprehensive” (completo y no comprensivo),  “sympathetic” (significa compasivo y no simpático) y “fabric” (es tejido, no fábrica).

El rojo es el color favorito de los ingleses

El Corpus de Cambridge no sólo analiza el uso de la lengua inglesa por parte de los no nativos. A través del análisis del uso del lenguaje natural, académico, de negocios y online, tanto oral como escrito, se toma el pulso a la evolución de la lengua inglesa para conocer el uso real del idioma.
Un 'bussines' cambiando la 's' de lugar está condenado al fracasoTras analizar 1.800 millones de palabras sabemos que los ingleses prefieren escribir “no one” y decir “nobody”; que cuando hablan de alimentos su adjetivo preferido es “good” y que, siguiendo las enseñanzas de Hamlet y su calavera, el verbo más frecuente es “to be”. El color que más usan es el “red”, “people” es el tercer sustantivo más utilizado y, si hablamos de pasiones, utilizan siete veces más “love” que “hate”.

Teniendo en cuenta que el 93% de los españoles encuentran interesante un método inglés basado en nuestros errores más frecuentes, quizás así consigamos aprender que un coffe con una sola “e” no es
más que achicoria, o que un bussines cambiando la “s” de lugar está condenado al fracaso.

Los 20 errores más comunes de los españoles

Los investigadores de Cambridge han llegado a la conclusión de que los españoles somos capaces de escribir “because” de 237 maneras diferentes, ninguna de las cuales es correcta. También es muy frecuente que los españoles añadamos una “e” antes de las palabras que empiezan con “s”. Las palabras más comunes en las que esto pasa son: specific, spectacular, specialized. Al margen de esto, estas son las 50 palabras mal escritas que más utilizamos en los exámenes:
  1. Wich (en vez de “which”, cuál o cual en español).
  2. Confortable  (en vez de “comfortable”, confortable, pero también agradable, un típico false friend)
  3. Becouse (en vez de “because”, porque).
  4. Accomodation (en vez de “accommodation”, con doble “c” y doble “m”, alojamiento)
  5. Posible (en vez de “possible”, con dos “s”, posible)
  6. Belive (en vez de “believe”, creer)
  7. Diferent (en vez de “different”, diferente)
  8. Bycicle (en vez de “bicycle”, bicicleta)
  9. Enviroment (en vez de “environment”, medio ambiente)
  10. Beatiful (en vez de “beautiful”, bello)
  11. Recomend (en vez de “recommend”, recomendar)
  12. Begining (en vez de “beginning”, empezar)
  13. Responsability (en vez de “responsibility”, responsabilidad)
  14. Demostration  (en vez de “demonstration”, valido como demostración pero más usado para manifestación)
  15. Recived (en vez de “received”, recibido)
  16. Oportunity (en vez de “opportunity”, oportunidad)
  17. Advertisment (en vez de “advertisement”, anuncio)
  18. Until (lo escribimos correctamente, pero lo utilizamos mal)
  19. Ruber (en vez de “rubber”, goma)
  20. Bussiness (en vez de “business”, negocios)