20/03/15

Nada - Páx. 99

TELLER, Janne. Nada. Barcelona: Seix Barral, 2011. ISBN 978-84-322-9696-3.

Contracuberta:

Pierre Antón deja el colegio el día que descubre que la vida no tiene sentido. Se sube a un ciruelo y declama a gritos las
razones por las que nada importa en la vida. Tanto desmoraliza a sus compañeros que deciden apilar objetos esenciales para ellos con el fin de demostrarle que hay cosas que dan sentido a quiénes somos. En su búsqueda arriesgarán parte de sí mismos y descubrirán que sólo al perder algo se aprecia su valor. Pero entonces puede ser demasiado tarde.


"En ese momento me acordé de que Jan-Johan había estado aquella tarde en la serrería, y no quería imaginarme qué había hecho con el dedo. Pero ahora sabía muy bien quién le había cortado el cuello a la pobre perra.
Sofie la ladina.
No le comuniqué a nadie mis pensamientos. En primer lugar porque no estaba segura de que el dedo tuviera que ver con la obligada entrega de Sofie. En segundo lugar porque ya no me sentía segura con lo que Sofie podía llegar a maquinar.

Varios de nosotros estábamos contentos porque el montón de significado estaba a punto de ser completado.
A Jan-Johan eso le daba igual. Para él podía ser el principio o el final, no quería entregar su dedo índice.
Si Jan-Johan no hubiera sido el último, quizá le hubiéramos perdonado el dedo. ¿Quién sabe lo que podría ocurrir después? De todas maneras esa no es toda la verdad. Porque la verdad es que si Jan-Johan no hubiera sido el líder de la clase, el que lo decidía todo y tocaba la guitarra y cantaba las canciones de los Beatles cuando a él le venía en gana, le hubiéramos perdonado el dedo. Pero tal y como estaban las cosas no había nada que hacer.
Tenía que ser el sábado por la tarde.
Primero Sofie le cortaría el dedo, después le haríamos un vendaje cubriéndoselo y por último el piadoso Kai lo transportaría a casa de sus padres en la carretilla de los periódicos para que lo llevaran a urgencias y allí le hicieran un vendaje como es debido".

Entrevista coa autora:




18/03/15

"Dechado frente al mar"

Onte dedicamos a entrada diaria do blog á penosa situación actual do galego e ás traducións indiscriminadas que fai a prensa do que é, ou debería ser, intraducible. Hoxe queremos completar a denuncia da man de dúas poetas que xa estiveron con nós: María Lado e Lucía Aldao.

Neste vídeo tedes a versión que fan de "Deitado frente ao mar", de Celso Emilio Ferreiro, chea de humor e ironía, retratando e denunciando o suposto "bilingüísmo harmónico" que se dá en Galicia. Debaixo do vídeo tedes o poema de Celso Emilio, que xa coñecedes: unha defensa contundente da nosa lingua, da lingua nai.




Deitado frente ao mar...

Lingoa proletaria do meu pobo
eu fáloa porque sí, porque me gosta,
porque me peta e quero e dame a gaña
porque me sai de dentro, alá do fondo
dunha tristura aceda que me abrangue
ao ver tantos patufos desleigados,
pequenos mequetrefes sin raíces
que ao pór a garabata xa non saben
afirmarse no amor dos devanceiros,
falar a fala nai,
a fala dos abós que temos mortos,
e ser, co rostro erguido,
mariñeiros, labregos do lingoaxe,
remo i arado, proa e rella sempre.


Eu fáloa porque sí, porque me gosta
e quero estar cos meus, coa xente miña,
perto dos homes bos que sofren longo
unha historia contada noutra lingoa.


Non falo pra os soberbios,
non falo pra os ruís e poderosos,
non falo pra os finchados,
non falo pra os valeiros,
non falo pra os estúpidos,
que falo pra os que agoantan rexamente
mentiras e inxusticias de cotío;
pra os que súan e choran
un pranto cotidián de volvoretas,
de lume e vento sobre os ollos núos.
Eu non podo arredar as miñas verbas
de tódolos que sofren neste mundo.
E ti vives no mundo, terra miña,
berce da miña estirpe,
Galicia, doce mágoa das Españas,
deitada rente ao mar, ise camiño...

Celso Emilio Ferreiro (1978): Obra completa, I (Madrid: Akal editor)

17/03/15

O galego, na UCI

Fonte: Zarampagalegando

As máis recentes estatísticas sobre o uso da lingua galega (do 2013) son bastante pesimistas: a cousa empeora cada vez máis, e queda claro que o bilingüísmo e trilingüísmo no ensino prexudican á nosa lingua.
O propio Instituto Galego de Estatística fai un resumo da situación:

"En 2013 o 31,2% dos galegos habitualmente fala sempre en galego. Esta porcentaxe é [...] 12 puntos inferior á rexistrada fai dez anos.
Por outra banda, a porcentaxe de poboación que fala máis galego ca castelán diminuíu 6,44 puntos respecto ao ano 2008.
O uso do galego é desigual dependendo da idade da poboación. Deste xeito, o 52,74% dos galegos de 65 ou máis anos fala habitualmente só en galego e un 21,08% utiliza máis o galego có castelán. No entanto, entre os rapaces e rapazas de 5 a 14 anos, o 13,20% habitualmente sempre fala en galego, o 11,91% máis en galego ca castelán e o 74,88% restante utiliza sempre o castelán ou máis castelán ca galego.

Ao comparar os datos segundo a lingua na que falan habitualmente, obsérvase que entre as persoas que sempre falan en galego, o 33,58% escribe habitualmente na mesma lingua e o 66,42% faino en castelán".

Pode que este descoñecemento, e ata desprezo, pola lingua galega sexa o que provoque cousas como a que sucedeu esta semana no Faro de Vigo: anunciando o premio Neira Vilas que recibiu Ledicia Costas por Escarlatina, a cociñeira defunta, a redactora da noticia traduciu o título da obra ó castrapo e o nome de Ledicia ó castelán, transformándoa en "Alegría" Costas (e aínda bo foi que non lle traduciran o apelido por "Cuestas").


Tras as queixas e cachondeos das redes sociais e da propia Ledicia, á quen isto non lle produciu nin ledicia nin alegría ningunha, o Faro rectificou, pediu desculpas e publicou unha correción con escusa incluída:


O curioso é que no mesmo artigo (4 liñas por debaixo de "Alegría") tamén traducen o apelido do autor Darío Xohán Cabana (supoñemos que tamén por culpa do procesador de textos) e nin corrixen nin se enteran (polo menos ata hoxe).

Pero a cousa, por desgraza, non acaba aquí: a prensa galega dá moito xogo, por non dicir noxo. Hai dúas semanas, El Correo Gallego publicou unha nova sobre unha homenaxe a Otero Pedrayo e inventou ¡o nunca visto!: a "Generación Nudos". Si, a "Xeración Nós", pasada polo procesador de texto e por un redactor (ou redactora) sobrado en ignorancia e escaso en cultura galega, nun artigo sen asinar:


Que será o seguinte? Pepe "Vereda" en lugar de Carreiro? "Puerto Nuevo" por Portonovo? A "Junta" de Galicia?

Vendo como está o patio, non me sorprende nada (aínda que me parece moi triste) atopar este cartel nunha tenda de Vigo:


O novo conselleiro de Educación e Cultura pediu hai ben pouco que teñamos "sentidiño" co galego. De verdade, señor conselleiro? Sentidiño? Que tal se empezamos por non subvencionar prensa que lle dá semellantes patadas ó galego porque non o usa? E que tal se a continuación nos sentamos a pensar como evitar que a nosa lingua morra? Con sentidiño, iso si, que estas cousas son moi sentidas.

Ah, e Ledicia Costas é Ledicia Costas aquí e en Seattle.

16/03/15

Concurso "Nós lemos, e ti?"


Se queres participar no concurso, fala coa túa profe de galego ou coas responsables da biblioteca!

Con ocasión do DÍA INTERNACIONAL DO LIBRO INFANTIL, a Organización Española para o Libro Infantil e Xuvenil, xunto coas súas catro seccións: Asociación Galega do Libro Infantil e Xuvenil (GÁLIX), Consejo General del Libro Infantil y Juvenil, Consell Català del Llibre Infantil i Juvenil (ClijCAT) e Galtzagorri Elkartea, co patrocinio do Ministerio de Educación, Cultura e Deporte, convoca o concurso “Nós lemos, e ti?”. 

  •  Poden participar todos os lectores e lectoras que estean cursando Primaria ou primeiro ciclo de Secundaria, a través do seu centro docente ou dende a biblioteca.
  • Reunir membros da familia ou amigos que queiran participar.
  • Escoller un libro en galego cada un e co móbil ou cunha cámara facerse unha selfie. É imprescindible que se vexan os libros.
  • Deberá acompañar á selfie un breve texto explicando o motivo polo que o/a participante escolleu ese libro. Tamén deberá constar o nome e apelidos do/a participante, o domicilio, poboación, teléfono, ano de nacemento e nome do centro docente ou biblioteca, do titor/a ou bibliotecario/a, domicilio, poboación, teléfono e correo electrónico.
  • Os centros docentes e bibliotecas deberán seleccionar un máximo de tres traballos por curso segundo o seu bo criterio e entregalos directamente ou ben remitilos por correo postal ou correo electrónico antes do día 2 de abril aos seguintes enderezos en función da súa residencia:     
            Asociación Galega do Libro Infantil e Xuvenil (GÁLIX)     
            Centro de Emprendemento Creativo de Galicia. Cidade da Cultura de Galicia. 
            Monte Gaiás, s/n. 15707 Santiago de Compostela. Tel.: 881 99 61 09 galix@galix.org
            OEPLI. concursodiainternaconal@oepli.org  
  • Establécese un premio para cada unha das seguintes categorías ( Primeiros lectores: 1º, 2º e 3º de Primaria / Lectores avanzado: 4º, 5º e 6º de Primaria / Superlectores: 1º e 2º de Secundaria) e ámbito lingüístico.
  • Cada un dos premios estará dotado cun diploma e lote de libros para os premiados e a entidade (biblioteca ou centro docente) que presente os traballos.             
                                                                                                       (Información facilitada por GÁLIX)

13/03/15

Penúltimas tendencias - Páx. 99

NEGRO, Carlos. Penúltimas tendencias. Vigo: Xerais, 2014. ISBN 978-84-9914-607-2.

Contracuberta:

Este é un libro de versos que rompen as costuras do silencio; un álbum secreto para todas aquelas mozas que procuran una fenda nos valos, máis alá da gaiola rosa dos contos de princesas; un diario onde unha adolescente convulsa e opaca atopa a voz que nunca tivo. Porque medrar é aprender a fuxir da ditadura dos espellos. 
Non agardes máis: entra nun universo onde non todo vai ser fashion & cool & chic & sexy.

(Dado o baixo número de páxinas do libro, nesta ocasión reproducimos unha páxina distinta á 99).

" Trucos de autodefensa persoal

Cando se cruza comigo no patio
e percibo a baba dos seus ollos
pousados como lesmas nos meus peitos
gustaríame ser salvaxe e libre
como Beyoncé cando canta e baila
e dun golpe violento de cadeira
shake it up, baby, shake it up
mandalo lonxe da miña vista,
a un lugar perdido da galaxia
onde o desexo non cheire a sangue
nin deixe na pel un rastro visguento
que non sae nin con sales de baño
nin co estropallo verde dos cacharros".

Le aquí unha entrevista co autor falando deste libro.

11/03/15

As mulleres na literatura

No blog de Relatos Magar atopamos esta curiosa entrada sobre as mulleres como protagonistas dos libros e o test de Bechdel (deseñado para analizar películas):

Hace tiempo, en mi artículo ¿Literatura de mujeres para mujeres? reflexioné sobre si la forma de escribir o el género de una novela era más característico de un sexo u otro. Pero como me quedé con ganas de más, me propuse un nuevo reto: aplicar el test de Bechdel en la literatura.
Os recuerdo las tres preguntas del test:
1) En la historia, ¿salen, al menos, dos personajes femeninos, con nombres propios?
2) Dichos personajes, ¿hablan entre sí?
3) ¿Sus conversaciones tratan cuestiones no relacionadas con hombres (parejas, padres, hijos)?
¿Qué os parece? ¿Pensáis que superar este test (contestar que sí a las 3 preguntas) dependerá mucho de la época en la que se escribió el libro? ¿O que si su autora es mujer es más probable que lo pase? ¿Quizá las historias protagonizadas por mujeres lo tienen más fácil? ¡Pues vamos a comprobarlo! Para ello, utilizaré mis lecturas de los últimos meses, que abarcan distintas épocas y géneros. Como siempre, peco de leer a pocas mujeres, por lo que de los 34 libros que os traigo, solo 7 son de escritoras, apenas el 20%. Aunque la muestra no sea ni representativa ni extrapolable, nos servirá para hacernos una idea del panorama literario y su representación de las mujeres, desde diversos aspectos.

Le o resto do artigo aquí.


10/03/15

100 libros de 100 escritoras imprescindibles

Atopamos no blog Las lecturas de Mr. Davidmore unha selección das 100 mellores escritoras de tódolos tempos. Non vos fiedes da numeración: a lista é simplemente alfabética, e a nº.1 non é mellor que a nº.100!
Fixádevos tamén que na lista aparece a nosa querida Rosalía de Castro e tamén o libro que estamos a ler no club de lectura agora mesmo (Iacobus)

Felices lecturas femininas!

Hoy nuevamente vuelvo a traeros un listado de libros. En está ocasión las protagonistas van a ser algunas de las escritoras más famosas, conocidas y premiadas de la historia de la literatura. El caso es que quería hacer algo especial para celebrar el día de la mujer trabajadora (para mi todas lo son) y como este blog versa sobre libros y autores/as, he pensado que una buena manera de homenajear a todas estas artistas de la palabra, es dando a conocer una pequeña muestra de su inmenso talento a través de sus libros.

La selección de títulos y autoras puede parecer abritaria, pero ya os digo yo que lleva más trabajo del que parece intentar dejar la subjetividad a un lado para hacer una selección donde haya un poco de todo. Como no quería que la lista fuera demasiado comercial, he tenido en cuenta varias listas que circulan por Internet, entre las que destacan estas cuatro: Le Monde y FnacNewsweekThe Guardian y la lista del Club de Libros de Noruega, También he tenido en cuenta otra lista en la que aparecen los libros más vendidos de la historia y además he añadido a mi lista las 13 ganadoras del Nobel de Literatura. El problema con estas listas estaba en que mayoritariamente las escritoras eran casi todas extranjeras o para ser más exactos, casi todas escriben en un idioma distinto al nuestro. Así que, he creído conveniente aportar una cuota de autoras que escriben en español. El problema es que como en toda buena lista que se precie, faltan autoras, pero eso es inevitable cuando acotas a solo cien títulos. También puede ser, que dentro de las autoras que escriben en español, las autoras de mi país (España) estén más presentes que las de mis buenos amigos del otro lado del charco, pero debéis entender que las escritoras más conocidas para mi son las españolas. De todas formas, veréis que también aparecen algunas de las autoras más importantes e influyentes de Latinoámerica. Tampoco he querido ser ajeno al tiempo que nos ha tocado vivir y por eso, en la lista, también aparecen algunas de las escritoras que más han triunfado en los últimos años. 

Una de las singularidades de la lista es que cada autora aparece con un solo libro. En muchos casos la obra de un escritor predomina sobre el resto. Esos casos podrían ser los de Harper Lee, Betty Smith, Françoise Sagan, Emily Bronte o  Louisa M. Alcott. Todas son grandes escritoras, pero entre su obra predomina un titulo por encima del resto y por eso no es difícil escoger un solo libro de estas autoras. El problema en cambio viene cuando tienes que elegir un solo libro de escritoras como Virginia Woolf, Almudena Grandes, Alice Munro, Rosa Montero, Ana María Matute o mi escritora favorita, la inigualable Agatha Christie. Aquí viene lo complicado porque todas ellas tienen un montón de libros excelentes y puedes poner los mismos títulos o cambiarlos por otros y el cambio no alteraría para nada la lista.

Espero que encontréis interesante la lista y que celebréis por todo lo alto este próximo 8 de marzo que está ya a la vuelta de la esquina. Y si no sabéis qué leer, probad con alguno de los libros que vais a ver a continuación.




100 Libros de 100 escritoras imprescindibles
  1. 84, Charing Cross Road, de Helene Hanff.
  2. Ana de las tejas verdes, de Lucy Maud Montgomery.
  3. Antología poética, de Gabriela Mistral. 
  4. Belleza negra, de Anna Sewell.
  5. Beloved, de Toni Morrison. 
  6. Bonjour Tristesse, de Françoise Sagan.
  7. Buenas noches, Luna, de Margaret Wise Brown.
  8. Cisnes salvajes, de Jung Chang.
  9. Cósima, de Grazia Deledda. 
  10. Criadas y señoras, de Kathryn Stockett.
  11. Cristina, hija de Lavrans, de Sigrid Undset.  
  12. Cumbres borrascosas, de Emily Bronte.
  13. Desde mi cielo, de Alice Sebold.
  14. Diario, de Ana Frank.
  15. Dime quién soy, de Julia Navarro.
  16. Donde el corazón te lleve, de Susanna Tamaro.
  17. El abanico de seda, de Lisa See.
  18. El asesinato de Roger Ackroyd, de Agatha Christie.
  19. El clan del oso cavernario, de Jean Marie Auel.
  20. El color púrpura, de Alice Walker.
  21. El conejo travieso, de Beatrix Potter.
  22. El corazón es un cazador solitario, de Carson McCullers.
  23. El corazón helado, de Almudena Grandes.
  24. El cuaderno dorado, de Doris Lessing. 
  25. El cuento de la criada, de Margaret Atwood.
  26. El jardín olvidado, de Kate Morton.
  27. El maravilloso viaje de Nils Holgersson, de Selma Lagerlöf.
  28. El pájaro espino, de Colleen McCullough.
  29. El penúltimo sueño, de Ángela Becerra.
  30. El pequeño vampiro, de Angela Sommer-Bodenburg.
  31. El regreso, de Rosamunde Pilcher.
  32. El segundo sexo, de Simone de Beauvoir.
  33. El tiempo entre costuras, de María Dueñas.
  34. El valle de las muñecas, de Jaqueline Susann.
  35. En el país de la nube blanca, de Sarah Lark.
  36. En las orillas del Sar, de Rosalía de Castro.
  37. En tiempo de prodigios, de Marta Rivera De La Cruz.
  38. En tierras bajas, de Herta Müller. 
  39. Entre visillos, de Carmen Martín Gaite.
  40. Entrevista con el vampiro, de Anne Rice.
  41. Extraños en un tren, de Patricia Highsmith.
  42. Forastera, de Diana Gabaldon.
  43. Frankenstein o El Moderno Prometeo, de Mary W. Shelley.
  44. Hasta aquí,  de Wislawa Symborska. 
  45. Heidi, de Johanna Spyri.
  46. Historia de una maestra, de Josefina Aldecoa.
  47. Iacobus, de Matilde Asensi.
  48. Jane Eyre, de Charlotte Bronte.
  49. Juntos, nada mas, de Anna Gavalda.
  50. La biblia envenenada, de Barbara Kingsolver.
  51. La búsqueda del amor, de Nancy Mitford.
  52. La calle de la judería, de Toti Martínez De Lezea.
  53. La campana de cristal, de Sylvia Plath.
  54. La casa de los espíritus, de Isabel Allende.
  55. La edad de la inocencia, de Edith Wharton.
  56. La historia de mi hijo, de Nadine Gordimer. 
  57. La historia, de Elsa Morante.
  58. La llave de Sarah, de Tatiana De Rosnay.
  59. La mujer del viajero en el tiempo, de Audrey Niffenegger.
  60. La mujer habitada, de Gioconda Belli.
  61. La pianista, Elfriede Jelinek. 
  62. La plaza del diamante, de Mercè Rodoreda.
  63. La ridícula idea de no volver a verte, de Rosa Montero.
  64. La señora Dalloway, de Virginia Woolf.
  65. La serie de Harry Potter, de J.K. Rowling.
  66. La Sociedad Literaria y el pastel de Guernsey, de Mary Ann Shafer.
  67. La vida de las mujeres, de Alice Munro. 
  68. La voz dormida, Dulce Chacón.
  69. Las vírgenes del paraíso, de Barbara Wood.
  70. Leonora, de Elena Poniatowska.
  71. Lo que el viento se llevó, de Margaret Mitchell.
  72. Los empeños de una casa, de Sor Juana Ines de la Cruz.
  73. Los mejores años de Miss Brodie, de Muriel Spark.
  74. Los pazos de Ulloa, de Emilia Pardo Bazán.
  75. Los zarcillos de la vid, de Colette.
  76. Matar a un ruiseñor, de Harper Lee.
  77. Memorias de Adriano, de Marguerite Yourcenar.
  78. Memorias de Idhún, de Laura Gallego García.
  79. Miedo a volar, de Erica Jong.
  80. Mortaja para un ruiseñor, de P.D. James.
  81. Mujercitas, de Louisa M. Alcott.
  82. Nada, de Carmen Laforet.
  83. Olvidado Rey Gudú, de Ana María Matute.
  84. Orgullo y prejuicio, de Jane Austen.
  85. Palmeras en la nieve, de Luz Gabás.
  86. Persépolis, de Marjane Satrapi.
  87. Peyton Place, de Grace Metalious.
  88. Pipi Calzaslargas, de Astrid Lindgren.
  89. Poemas de amor, de Alfonsina Storni.
  90. Poemas, de Emily Dickinson.
  91. Rebecca, de Daphne Du Maurier .
  92. Rebeldes, de Susan E. Hinton.
  93. Réquiem y otros escritos, de Anna Ajmátova.
  94. Sangre sabia, de Flannery O'Connor.
  95. Sólo para mujeres, de Marilyn French.
  96. Suite francesa, de Irene Nemirovsky.
  97. Trilogía: Caballo de Fuego, de Florencia Bonelli.
  98. Un árbol crece en Brooklyn, de Betty Smith.
  99. Viaje a la transparencia. Obra Poética completa, de Nelly Sachs. 
  100. Viento del este, viento del oeste, de Pearl S. Buck. 


Como habréis podido observar, la lista viene ordenada alfabéticamente, así pues, el valor numérico no representa nada, más allá de indicar el número de libros que tiene la lista.
En esta ocasión, en vez de poner las cubiertas de los libros, he hecho un vídeo con las 100 portadas. Igual la transición de las imágenes pasa un poco rápido, pero tampoco era cuestión de hacerlo durar tres horas. Si queréis verlo aquí os lo dejo (no creo que me den un Goya ni un Óscar por semejante engendro). Una última cosa. La medalla esa de color amarillo que aparece al lado de algunas autoras, representa que la escritora fue galardonada con el Premio Nobel de Literatura.

09/03/15

Día da muller traballadora: luces e sombras

Aínda que a sociedade avanzou moito dende que as nosas avoas eran unhas nenas, queda moito camiño por percorrer. Agora, aparentemente, todos aceptamos que mulleres e homes somos diferentes pero equivalentes, e que temos os mesmos dereitos. Pero no práctica non é así. Segue a haber unha importante diferencia nos salarios (a mesmo traballo, as mulleres cobran un 17% menos que os homes) e segue a haber moitos traballos ós que as mulleres non chegan, ou chegan pero cunha grande carga de desprezo e abuso que aguantan cada día.

As cifras son moi claras neste sentido:

 - aproximadamente a metade da poboación española (algo máis do 50%) son mulleres;
 - o 61% das persoas que rematan estudos na universidade son mulleres;
 - as mulleres son mellores estudantes e repiten menos cursos;

 - só 4 das 17 comunidades autónomas están presididas por mulleres;
 - o goberno de España conta con 4 ministras e 9 ministros; o goberno galego está máis igualado, con 4 conselleiras e 4 conselleiros;
 - en Grecia, o novo goberno recén elixido non ten ningunha muller ministra;
 - o 17% das alcaldías de España está ocupada por mulleres; en Galicia e Asturias, esa porcentaxe baixa ó 10%;
 - o 35% dos concelleiros dos concellos españois son mulleres;
 - o presidente do goberno é un home, e os candidatos á presidencia son homes; nin España nin Galicia foron gobernados nunca por unha muller;
 - tan só 17 países do mundo (hai 194) están gobernados por mulleres;
 - a xefatura do estado está en mans dun home (Felipe VI) a pesares de non ser o fillo primoxénito do rei anterior; o posto tería que ter recaído na súa irmá maior, Elena, de non ser pola Lei Sálica (do século V), que impide que as mulleres suban ó trono;
 - o 100% da xerarquía da iglesia católica son homes; as mulleres non poden acceder a dirixir nada dentro dela, a excepción das mulleres consagradas (monxas), que poden dirixir as súas comunidades;
 - das 35 grandes empresas que cotizan na bolsa española, só 3 están dirixidas por mulleres; nos consellos de administración das grandes empresas, as mulleres representan o 17%;
 - en toda a historia do Premio Nobel (e iso son 111 anos), só o gañaron 46 mulleres nalgunha das súas 5 categorías (46 premios dun total de 555);

Se no ámbito da política e da empresa a situación da muller non está moi ben, parece que hai outros ámbitos nos que está aínda peor, como insinúan estas dúas noticias:




O nomeamento dunha muller como capitana do equipo de tenis masculino da Copa Davis levantou moita polémica (que chegou ata o Congreso dos Diputados); algúns xogadores chegaron a dicir que "siempre que se pueda, [el capitán] debe ser un hombre" ou aludir ós "problemas" que habería no vestiario. Curiosamente, hai centos de equipos femininos entrenados por homes e nunca houbo problemas.










Este mesmo mes, o público e un xogador dun partido de fútbol en Cádiz insultaron á xuíz de liña polo mero feito de ser muller, dedicándolle perlas como "Ojalá Franco levantara la cabeza y os mandara a vuestro sitio, que es la cocina" o "Vete a fregar, que este no es tu sitio".






Pero, a pesar de todo, cómpre mirar ó futuro con ilusión e buscando construír un lugar xusto para todos e para todas, porque é ben certo que podemos facelo. Só fai falta querelo.



06/03/15

O asasino bífido - Páx. 99

RIVEIRO, Breogán. O asasino bífido. Vigo: Ir Indo Edicións, 2001. ISBN 84-7680-369-9.


Contracuberta:

O asasino bífido preséntase como unha novela con todos os ingredientes básicos que definen o mellor relato policial. O seu autor, Breogán Riveiro, recolle o testemuño da novela negra americana e enche, deste xeito, un importante oco na literatura galega. Trátase dunha historia novidosa, abraiante e, á vez, real, adaptada ó ambiente urbano da cidade da Coruña, na que o lector descubrirá, no medio dun curioso transfondo lingüístico, como se desenvolve o seu protagonista, o inspector Luís Meilán, á hora de resolver unha serie de asasinatos que preocupan a opinión pública. Todos estes elementos mestúranse neste relato cheo de dinamismo, contrastes e humor, impregnado dunha tensión que vai in crescendo a medida que avanzan as súas páxinas. Esta narración foi finalista no premio Novela por Entregas de La voz de Galicia do ano 2001.

"Luís nunca sospeitara que existisen tantas empresas de dobraxe de películas. Suso sinalou as dúas ou tres máis importantes e comezaron a face-las visitas. Na primeira recibiunos o xerente, moi interesado en ofrece-los mellores servicios a aqueles homes que viñan de parte dunha coñecida empresa audiovisual.
—Precisamos unha voz moi especial —Luís presentárase coma o creativo da campaña publicitaria—. Ten que ser un home, de voz grave e fonda pero non vello. Aínda que tampouco xuvenil. Envolvente, agradable. E tamén que soe enxebre, do pobo.
—¡De seguro teremos o que vostede pide! —vendeulles o xerente.
Pasou a seguinte media hora poñendo gravacións de veces de actores de dobraxe, unha detrás de outra. Habíaas de moitas clases, pero o home non conseguía satisface-los clientes. O xerente nunca se enfrentara a un creativo tan tiquismiquis como aquel home de pelo loiro esvaecido e medio calvo.
—¡Pois non temos máis!— rematou desilusionado—. Pero eu creo que algunha destas podería valer perfectamente.
—Se cadra, si —dixo Suso—. Sería cuestión de axustalas un pouco. Estaremos en contacto —despedíronse.
Xa no coche, Suso burlouse de Luís.
—¡Pero home! ¿Pode saberse a que xogas ti? Se vas de creativo publicitario non podes ir así e falar desa maneira. De entrada tes que cambiar esa roupa.
Na seguinte entrevista Luís ía vestido cun traxe prestado de marca, sandalias de deseño e un pendente na orella. Suso tentara colocarlle unha coleta postiza, pero Luís negouse.
—Lembra —recomendou Suso antes de entrar—. Tes que falar como se fóse-lo oráculo do universo.
—Serei tan pedante coma un artista moderno.
—¡Moito máis! Os artistas polo menos teñen algo tanxible que vender. Os creativos publicitarios só se venden a si mesmos: venden fume.
O segundo xerente era un home gordo con aspecto triste. Recibiunos e someteunos á mesma tortura de escoitar un cento de voces de actores de dobraxe en diferentes spots publicitarios e actuacións. Outro intento errado.
A terceira entrevista era cunha muller que os fixo pasar a un pequeno estudio de gravación. Alí escoitou a súa petición e comezou a poñer outra quenda de voces. Ás veces escoitaban algunha nova, pero case todas eran xa coñecidas para Luís".

04/03/15

Apocalipse Z no Salón do Libro


Virus e zombies
Partindo do libro Apocalipse Z do escritor pontevedrés Manel Loureiro, o cal transcorre integramente en Pontevedra, caracterizarémonos como persoas infectadas por un virus que
nos transforma en zombies. Aprenderemos algunhas técnicas empregadas no cine para maquillarmonos coma zombies.

CANDO: os sábados 14, 21 e 28 de marzo, de 19.00 a 21.00
ONDE: no Salón do libro infantil e xuvenil de Pontevedra, que está instalado no Pazo da Cultura.

03/03/15

Salón do libro infantil e xuvenil de Pontevedra


Ata o 28 de marzo estará en Pontevedra, no Pazo da Cultura, o XVI Salón do libro infantil e xuvenil, dedicado este ano á ciencia e á ficción e a mestura de ambas. Convén visitalo? Que vas atopar alí? Que cousas se poden facer? A verdade é que o salón ten unha pinta moi, moi atractiva. O programa enteiro podes velo (ou descargalo) nesta ligazón, para que comprobes todo o que hai cada día. Pero para facerche a boca auga aí vai un pequeno adianto do que podes disfrutar se visitas o Pazo da Cultura:

 - OBRADOIROS: dado que o tema é a ciencia (e a ciencia ficción), hai obradoiros de maxia científica, de CSI (ou investigación científica), de arenoglifos (ou imitar os petróglifos con area), de creación de alieníxenas (ou exobioloxía), de inglés, das dificultades que atopan os astronautas, de como se fai un programa de televisión, de cupcakes e origami, dos efectos especiais das pelis, de ciencia ficción (zombies? exterminación alieníxena?), de robótica, de escritura medieval e de... moitas e moitas máis cousas!

- CONFERENCIAS E MESAS REDONDAS: gazapos no cine e na tele, ADN forense, a literatura infantil e os temas feos, a ciencia e a música, un viaxeiro que percorreu o mundo, a que altura está o ceo, xogos matemáticos, a cidade dos nenos... e moitas máis!

- ESPECTÁCULOS: a ciencia dos superheroes, a historia da electricidade, o cosmos, tecnomaxia... e por suposto concertos, teatro e cinema.

A listaxe de actividades, exposicións e obradoiros é interminable: visionado de estrelas, visita á Illa do Corvo, concurso de lanzamento de avións de papel, o corpo humano interactivo, os nenos soldado, os xogos da fame, obradoiro de cócteles sen alcol ou de stop-motion, encadernación e confección de globos aerostáticos, etc., etc., etc.

Vas deixar de ver aínda que sexa unha pequena parte de todo isto? De verdade? Pois nós, non.

Para rematar, dúas advertencias que podes atopar na web e no programa pero que cómpre salientar:
- AVISO 1: algunhas das actividades teñen prazas limitadas e hai que inscribirse antes. E algúns espectáculos son de pago, pero a maioría das cousas son de balde.
- AVISO 2: durante a semana, o salón só abre polas tardes (de 17 a 20.30); a fin de semana (e os festivos), pecha a mediodía e abre de 11 a 14 e de 17 a 20.30.