Pedro e o lobo é un conto tradicional ruso coñecido en case todo o mundo. Hoxe traemos unha versión clásica do conto, e estade atentos porque estes días veredes algunha adaptación.
Érase unha vez un pequeno pastor que pasaba a maior parte do seu tempo coidando das súas ovellas e, como moitas veces se aburría mentras as vía pastar, pensaba cousas que facer para divertirse.
Un día, decidiu que sería boa idea divertirse a conta da xente da vila que había por alí cerca. Achegouse e empezou a berrar:
- Socorro! O lobo! Que vén o lobo!
A xente da vila colleu o que tiña a man e correndo foi auxiliar o pobre pastorciño que pedía auxilio, pero cando chegaron descubriron que todo fora unha brincadeira pesada do pastor. E cabreáronse.
Cando marcharon, ao pastor fíxolle tanta graza a broma que pensou en repetila. E cando viu a xente suficientemente lonxe, volveu berrar:
As xentes da vila, ao volvelo oír, empezaron a correr outra vez pensando que esta vez si que se presentara o lobo e realmente estáballes pedindo axuda. Pero ao chegar onde estaba o pastor, atopárono polo chan, rindo ao ver como os aldeáns volveran a auxilialo. Esta vez os aldeáns enfadáronse aínda máis, e marcharon terriblemente anoxados.
Á mañá seguinte, o pastor volveu pastar coas súas ovellas no mesmo lugar. Aínda ría cando recordaba correr aos aldeáns. Pero non contou con que, ese mesmo día, si viu achegarse o lobo. O medo invadiulle o corpo e, ao ver que se achegaba cada vez máis, empezou a berrar:
- Socorro! O lobo! Que vén o lobo! Vai comer todas as miñas ovellas! Auxilio!
Pero esta vez os aldeáns, que aprenderan a lección o día anterior, fixeron oídos xordos.
O pastorciño viu como o lobo se abalanzaba sobre as súas ovellas, e berrou cada vez máis desesperado:
- Socorro! O lobo! O lobo! - pero os aldeáns continuaron sen facer caso.
É así como o pastorciño viu como o lobo comía unhas cantas ovellas e levaba outras para a cea, sen poder facer nada. E arrepentiuse no máis profundo da brincadeira que fixera o día anterior.
(Foto de Buridans Esel - Tradución da profe Chus)
Ningún comentario:
Publicar un comentario