escrito por unha man
descoñecida.
Lino en voz alta.
As árbores aplaudiron.
Cada verso semellaba unha sonata.
Catorce sonatas no piano
da miña voz.
Chopin faloume ao oído.
Tecín unha obra marabillosa:
música e voz eran o mesmo.
Curioso.
Das árbores colgan sonetos
e sobre as ponlas dormen sonatas.
Eu o que fixen foi espertalas.
Nin máis.
Nin menos.
Eduardo Blanco Amor
Imaxe: bottup.com
Ningún comentario:
Publicar un comentario