25 de abril, a Revolución dos Cravos

Imaxe facilitada por A. Filipa Duarte Martins a esta páxina

O 25 de abril de 1974 o pobo portugués levantouse contra o dictador Salazar (que gobernaba o país dende 1926). A diferencia das revolucións que hai e houbo noutros países, o exército estivo en todo momento co pobo e o pobo estivo co exército. Nas rúas, os cidadáns celebraban e vitoreaban o golpe do estado do exército, ofrecendo flores (caraveis, ou "cravos" en portugués) ós soldados. Esta revolución, sen apenas mortos ou feridos, é unha das grandes victorias a prol da liberdade no século XX e unha fonte de esperanza para todos os que seguimos pensando que "o pobo, unido, xamais será vencido".

Para dar o sinal do inicio da loita en todo o país, a radio emitiu unha canción que estaba prohibida: Grândola, vila morena, do cantautor José "Zeca" Afonso. Esa canción convertiuse en símbolo da revolución dos "cravos" e, en xeral, da loita do pobo pola súa liberdade. A súa letra fai referencia á fraternidade e o bo goberno dos cidadáns da cidade de Grândola, no Alentejo. Hoxe en día, sigue sonando tamén como advertencia ós dirixentes: se o fixemos unha vez, podemos volver unirnos e botarvos do goberno. Recentemente, a cidadanía portuguesa cantou Grândola, vila morena no parlamento portugués para protestar contra os recortes impostos por Europa e advertir ó xefe de goberno de que está nese posto porque o pobo quere que estea e só ata que o pobo deixe de querelo.

Hoxe, 25 de abril de 2013, cando os nosos irmáns portugueses están a pasar tantas penurias económicas, queremos facer un xesto de complicidade e transmitirlles o noso alento compartindo esta canción, que en Portugal é moito máis ca unha canción: é un pedazo de historia.

GRÂNDOLA, VILA MORENA (J. Afonso)

Grândola, vila morena Terra da fraternidade O povo é quem mais ordena Dentro de ti, ó cidade Dentro de ti, ó cidade O povo é quem mais ordena Terra da fraternidade Grândola, vila morena Em cada esquina um amigo Em cada rosto igualdade Grândola, vila morena Terra da fraternidade Terra da fraternidade Grândola, vila morena Em cada rosto igualdade O povo é quem mais ordena À sombra duma azinheira Que já não sabia a idade Jurei ter por companheira Grândola a tua vontade Grândola a tua vontade Jurei ter por companheira À sombra duma azinheira Que já não sabia a idade

Grândola, vila morena Terra da fraternidade O pobo é quen mais ordena Dentro de ti, oh cidade Dentro de ti, oh cidade O pobo é quen mais ordena Terra da fraternidade Grândola, vila morena En cada recuncho, un amigo En cada cara, igualdade Grândola, vila morena Terra da fraternidade Terra da fraternidade Grândola vila morena En cada cara, igualdade O pobo é quen mais ordena Á sombra dunha encina Da que xa non sabía a idade Xurei ter por compañeira Grândola, a túa vontade Grândola, a túa vontade Xurei ter por compañeira Á sombra dunha encina Da que xa non sabía a idade