Contracuberta:
"Todos os delfíns de todos os mares, todos os delfíns de todos os océanos, todos os delfíns de todo o planeta decidiron xuntarse á mesma hora no mesmo punto de todos os mares, de todos os océanos de todo o planeta para dende alí avanzar cara á costa. Ás seis horas xustas de ter iniciado aquela estraña peregrinación, como chamados por unha orde misteriosa, pararon, todos de súpeto e de vez. Os científicos amosáronse abraiados diante do silencio, absoluto, en que ficaron instalados os golfiños en cousa de poucos segundos. Todos calados. Coma mortos. Coma á espreita. Coma afogados. Desde aquel intre, as fotografías que foron ofrecendo os satélites e as imaxes emitidas polas canles de televisión sobre o fenómeno resultaron, primeiro sorprendentes e logo arrepiantes: centos de miles de golfiños configuraban círculos case perfectos repartidos por toda a xeografía marítima planetaria. Ninguén sabía explicar que estaba pasando".
"O corpo de Frank Lacoste apareceu desfigurado como se lle pasase por enriba unha manda de elefantes furiosa. A face estaba irrecoñecible e semellaba calquera cousa menos humana. Sabíase que era Frank Lacoste porque outro non podía ser aquel que chegou voando plástico e informe desde o mar, cos arneses de aceiro rotos e colgando; tiña que ser Frank Lacoste aquel que foi levantado metros e metros polos delfíns polo aire (algunhas testemuñas dixeron que uns dez metros aproximadamente) que berraban entolecidos mentres o lanzaban tal catapulta mariña. E sobre todo decidiuse que era Frank Lacoste porque levaba o seu mesmo traxe de mergullador, e os lentes de mergullador e o logotipo da Dolphin's Entertainment nas costas que levaba Frank Lacoste cando se meteu na auga para satisfacer a súa curiosidade de ricacho caprichoso con cartos e vicio. Pero de non ser por eses detalles, importantísimos e definitivos, o certo é que podería tratarse de calquera outro ser humano. Ou algo parecido a un ser humano. Tal era o grao de deterioración co que regresou desde as augas ao barco.
Faltáballe o nariz, claramente arrincado dun só tallo por unha trabada terrible. En distintas partes do corpo apareceron marcas de dentes de delfín moi nítidas. Os biólogos mariños confirmaron este dato. Os brazos, á altura dos ombreiros, e as pernas, á altura das inguas, estaban como arrincados e fóra do seu sitio de tal maneira que as catro extremidades penduraban, informes, debuxando ángulos imposibles. Era coma se os golfiños tirasen, agarrándoo, polos brazos e polas pernas en catro direccións diferentes, igual que os covardes agarran alguén para que outro poida mallar nel a gusto; era doado maxinar que así foron as cousas: que o colleron, prendido literalmente para non poderse mover, e que despois tiraron nas catro direccións desmembrándoo por completo e dándolle, xa que logo, un tormento atroz".
Ningún comentario:
Publicar un comentario